- збочыць
- збочыць
зак.
Отклониться в сторону, меняя направление движения.Падумаць толькі! Волата такога яна вядзе, кіруе ім, як хоча! А ён ідзе загаданай дарогай, на цалю нават не пасмее збочыць. Дубоўка. Не было ў ім (Башлыкове) яснасці і тады, калі ўжо збочыў на загуменную дарогу. Мележ.
Самабытнае слова: Слоўнік беларускай безэквівалентнай лексікі (у рускамоўным дачыненні). Менск: Беларуская Энцыклапедыя. Ірына Шкраба. 1994.